Górnik Zabrze w portalu ligowiec.net

redaktor dyżurny:
	Bengoro

uzupełnij dane klubu
pełna nazwa klubu
nazwa skrócona
data założenia jeżeli nie można ustalić dokładnej daty - zostaw 00
barwy oddzielane myślnikiem
adres ul. Wolności 406 41-800 Zabrze <b>HALA</b> Hala Widowiskowo-Sportowa Pogoń ul. Wolności 406 41-800 Zabrze
telefon +48 32 274 50 15
strona www jeden adres w jednej linii handballzabrze.pl
adres e-mail
prezes
trener
skład <b>Bramkarze:</b> 1. Mateusz Kornecki, 12. Paweł Kazimier, 16. Martin Galia (Czechy), <b>Skrzydłowi:</b> 2. Patryk Gluch, 7. Bartłomiej Tomczak, 14. Jan Czuwara, 17. Aleksandr Bushkou (Białoruś), 30. Wiktor Kubała, <b>Rozgrywający:</b> 10. Hubert Kornecki, 11. Iso Sluijters (Holandia), 18. Alexandr Tatarintsev (Rosja), 19. Rafał Gliński, 20. Łukasz Gogola, 34. Szymon Sićko, 29. Ignacy Bąk, 86. Michał Adamuszek, <b>Obrotowi:</b> 5. Marek Daćko, 9. Jurij Gromyko, 15. Damian Pawelec,
sukcesy <b>Krajowe:</b> <u>Mistrz Polski:</u> 2 - 1989, 1990 <u>Wicemistrz Polski:</u> 3 - 1976, 1979, 1988 <u>III miejsce w Polsce:</u> 4 - 1967, 1985, 1987, 2014 <u>Puchar Polski:</u> 3 - 1984, 1988, 1990 <u>Puchar Superligi:</u> 1 - 2017 <b>Międzynarodowe:</b> brak
historia Historia samego klubu sportowego Handball Zabrze jest bardzo krótka. Za to losy piłki ręcznej w Zabrzu ciekawe i sięgające aż 1947 roku. Wówczas to, działająca od dwóch lat, Pogoń postanowiła do sekcji gimnastycznej oraz drużyny piłki nożnej dołączyć również piłkę ręczną. A dzisiejszy zabrzański Handball trudno nazwać inaczej niż spadkobiercą dawnej, legendarnej „Pogoni”, której losy postaramy się za moment przybliżyć. Pogoń Zabrze jest najprawdopodobniej najstarszym klubem Zabrza po II wojnie światowej. Powstał on w 1945 roku, dzięki staraniom wielu ludzi, między innymi założyciela klubu Henryka Scowa. Początkowo w Zabrzu działała tylko sekcja piłki nożnej. Rok później do piłkarzy nożnych dołączyli gimnastycy, pod wodzą trenera i zawodnika Wiktora Janko. A gdzie w tym miejsce dla piłki ręcznej? Otóż, w 1947 roku powstały dwie drużyny szczypiorniaka – kobiet i mężczyzn. Powodzenie temu projektowi zapewnił Józef Cholewa. Wychowaniem zdolnej zabrzańskiej młodzieży zajął się chorzowski trener Alfred Krawczyk. Jak się później okazało mężczyźni mieli więcej szczęścia niż panie. Stworzona przez Gerharda Piechaczka ekipa kobieca rozpadła się zaledwie po trzech rozegranych spotkaniach. Zespół co prawda udało się reaktywować, ale obyło się bez wyraźnych sukcesów. Lepiej wiodło się panom, spośród których siedmiu w 1948 roku zostało powołanych do reprezentacji Związku Zawodowego Górników, co wówczas stanowiło spore wyróżnienie. Rozwój i … koniec Pogoni W tym samym roku, na który datuje się początek handballu w Zabrzu, Pogoń wzbogaciła się o jeszcze dwie sekcje koszykówki i siatkówki. Kolejne 12 miesięcy przyniosło Zabrzu jeszcze grupę bokserską. Pogoń Zabrze stała się klubem wielosekcyjnym i bardzo obiecującym. Niestety grudzień 1948 roku przyniósł wielkie rozczarowanie. W jeden twór połączyło się kilka śląskich klubów piłkarskich, w tym i Pogoń. Nowy organizm, nazwany Górnikiem Zabrze, przejął dorobek punktowy Pogoni. A sama Pogoń Zabrze zniknęła ze sportowej mapy Polski. Szczypiorniści znów walczą Miłośnicy szczypiorniaka w Zabrzu nie poddali się. Rok po rozwiązaniu Pogoni sekcja piłki ręcznej rozpoczęła samodzielną działalność. Wszystko dzięki, jakżeby inaczej, Józefowi Cholewie i Alfredowi Krawczykowi. W 1955 roku drużyna ponownie wystąpiła pod nazwą „Pogoń”. A nazwa ta na długie lata kojarzyła się w sportowym świecie właśnie z męskim szczypiorniakiem. Rok 1958 był dla Pogoni wyjątkowy. Wówczas w Berlinie odbyły się mistrzostwa świata. A w polskiej kadrze narodowej znalazł się syn założyciela klubu, pierwszy reprezentant Polski pochodzący z Zaborza, Franciszek Cholewa. Już niedługo później zabrzański klub sprawił niespodziankę i awansował do ekstraklasy, w której utrzymał się przez długi okres. O pierwszy medal zabrzanie otarli się w sezonie 1961/1962, do upragnionego brązu zabrakło tylko punktu. W kolejnych latach szczęście nie sprzyjało Pogoni, która w 1964 roku spadła z najwyższej klasy rozgrywkowej, by już za rok powrócić w jej szeregi i to w imponującym stylu. Pierwszy medal w historii zabrzańskiej piłki ręcznej został wywalczony w sezonie 1966/1967. Tylko, lub aż brąz. „Tylko”, bo aspiracje były niezmierzone, „aż” bo kolejne rozgrywki można zaliczyć do lat posuchy, bez spektakularnych sukcesów. Kolejny spadek Pogoń zaliczyła w 1971 roku, kiedy ekstraklasa składała się z ośmiu klubów. Zabrzanie przegrali utrzymanie poprzez gorszy bilans bramek, niż ich bezpośredni rywale. Tradycyjnie o klasę niżej zabrzańska drużyna spisywała się znakomicie i bez cienia wątpliwości wywalczyła ponowny awans. Wciąż jednak niezaspokojony był medalowy apetyt zabrzan. Drugi w historii klubu medal wywalczyli dopiero w 1976 roku, tym razem było to srebro. Kolejny taki sukces stał się udziałem składu z sezonu 1978/1979. Srebrny krążek na swojej szyi zawiesiła miedzy innymi późniejsza ikona zabrzańskiej piłki ręcznej, Marek Kąpa. Niewiele brakowało a sześć lat później w gablocie znalazło by się kolejne srebro. O tym, że był to tylko brąz zadecydował gorszy bilans bezpośrednich spotkań między Pogonią, a Anilaną Łódź. W kolejnym sezonie klub wzmocnił wychowanek, Jacek Kalisz. W drodze po mistrzostwo i z nową halą W 1988 niewiele brakowało a Pogoń wzbogaciłaby się o mistrzowski tytuł. Po rundzie zasadniczej zabrzanie zajmowali pierwszą lokatę, wprowadzenie systemu podobnego do play-off sprawiło, że marzenia o złocie prysły jak bańka mydlana. W tym samym sezonie, na Barbórkę 1987 roku, do użytku oddano nowy obiekt sportowy. Piłkarze ręczni mieli wreszcie własną halę. Dobra passa zabrzan trwała też w sezonie 1988/1989. Pierwsze złoto, zdobyte zostało w 803. meczu ślązaków w ekstraklasie. Rok później tytuł mistrzowski został obroniony. Z rozgrywek Pucharu Europy Pogoń odpadła już w pierwszej rundzie, po spotkaniu z mistrzem Jugosławii, Chronosem Zagrzeb. W 1990 zmieniono system rozgrywek, dzieląc zespoły na dwie grupy. Zabrzanom nie wiodło się dobrze, tak w tym sezonie jak i w następnym, w którym przez spadkiem uchroniła ich kolejna reforma. Zabrzańska ekipa nie zachwycała, a najciekawszym wydarzeniem był sprowadzenie do Zabrza w 1992 roku pierwszego obcokrajowca, Vladko Hrbacka. W sezonie 1995/1996, po odejściu Janusza Szymczyka, pierwszym trenerem został jego asystent, doskonale wszystkim znany Marek Kąpa. Na tym nie koniec znanych nazwisk, po zakończeniu wspomnianych rozgrywek, klub wzbogacił się o, grającego do dzisiaj, bramkarza Cezarego Winklera. O krok od upadku Po tym okresie, jak podkreślał trener Kąpa, Pogoń zaliczała wzloty i upadki. Sam szkoleniowiec na skutek zawirowań organizacyjnych opuścił klub, by powrócić do trenerki na przełomie 2000 i 2001 roku. W tymże sezonie, po raz pierwszy od dawna, zabrzanie występowali w I lidze, pod jego wodzą szczypiorniści Pogoni poczynili ogromne postępy, mimo tego zabrakło czasu na awans. Ten stał się udziałem zabrzan rok później, ale nie na długo. Klubowi udało się przetrwać kolejne burze, chociaż istniała obawa, że piłka ręczna w Zabrzu przestanie istnieć. W tym trudnym okresie z ratunkiem przyszła firma Powen. Później, w 2007 roku, do sponsorowania klubu włączyło się także NMC Polska. Drużyna, która występowała pod nazwą KS MOSiR Zabrze zmieniła nazwę na KS NMC Powen. W marcu 2008 roku utworzono nowy klub KS Handball Zabrze, seniorzy dołączyli do niego we wrześniu. I jako NMC Powen występowali w rozgrywkach. Sam KS NMC Powen Zabrze jako klub w stan ostatecznej likwidacji przeszedł niedawno, a od powstania KS Handball występowali w nim już tylko juniorzy, którzy aktualnie dołączyli podobnie jak kadra seniorska do KS Handball. U progu ekstraklasy W sezonie 2007/2008 zabrzanie otarli się o awans do ekstraklasy, na ich drodze stanęło ASPR Zawadzkie. Do historii przejdzie zwycięska batalia o fotel lidera z 8 kwietnia 2008, kiedy NMC Powen Zabrze podejmował BRW Stal Mielec i po raz pierwszy od czasów zdobycia mistrzowskiego tytułu, hala przy ulicy Wolności zapełniła się do ostatniego miejsca. Mimo tego wsparcia ekipa Marka Kąpy nie wywalczyła biletu do ekstraklasy. Zarząd klubu zdwoił wysiłki i zatrudnił na stanowisku I trenera, byłą gwiazdę reprezentacji Polski i Vive Kielce, Roberta Nowakowskiego. Z takim szkoleniowcem nie mogło być inaczej. W 2009 roku w Zabrzu świętowano spektakularny powrót do najwyższej klasy rozgrywkowej. Okazało się jednak, że to co wystarczało na I ligę to za mało jak na rywalizację w elicie. NMC Powen zamykało tabelę, a obaj trenerzy stracili swoje posady jeszcze przed fazą play-off. Budowy zespołu walczącego o powrót do piłkarskiej elity podjął się były szkoleniowiec reprezentacji Polski piłkarek ręcznych, Krzysztof Przybylski. ŹRÓDŁO: http://handballzabrze.pl/strona/historia/
uwagi do moderatora jeżeli masz uwagi, propozycje do osoby, która będzie zatwierdzać Twoje zgłoszenie - wpisz je tutaj
herb/logo klubu jeżeli chcesz zmienić plik z herbem/logo klubu - plik prześlij jako załącznik na adres me@ligowiec.net - nie zapomnij napisać jakiego klubu herb/logo przesyłasz minimalne rozmiary pliku to 150x200 pikseli

Górnik Zabrze

uzupełnij/popraw dane klubu

top komentarze

newsy:
1 » 18 lat minęło...

mecze:
28 » Światowid 63 Łobez-Lech »
19 » Polski Cukier Kluczevia »
17 » Kluczevia II Stargard-P »
16 » Syrena Rymań-Olimp II G »
14 » Gavia Choszczno-MKP Szc »
14 » Dąb Dębno-Biali Sądów
14 » Passat Bukowo Morskie-A »
13 » Iskra Białogard-Wieża P »
12 » Orzeł Wałcz-Kotwica II »
12 » Hajka Zegrze Pomorskie- »

aktualnie na portalu

zalogowanych: 1
AGENTBOLEK

gości: 7

statystyki portalu

• drużyn: 3158
• imprez: 155171
• newsów: 78528
• użytkowników: 81505
• komentarzy: 1184433
• zdjęć: 910932
• relacji: 40785

Najwiďż˝kszy Skateshop w Szczecinie.

widzisz błąd na stronie - zgłoś go nam

Polityka Cookies